Een tijdje geleden had ik het lumineuze idee naar de kroeg te gaan om eens lekker te bomen.
Maar helaas, de kroeg was dicht. Gelukkig werd het toen een wijntje én een overheerlijk etentje, thuis bij een lieve vriendin. Met zijn drieën, want ze had nog iemand uitgenodigd voor deze gezellige avond.
Als onze ‘kokkin’ ons even de kamer in dirigeert, belanden we bij het haardvuur en raken we in gesprek over dromen en uitdagingen. Jij deelt met mij je wens om iets moois, groots en bijzonders te willen gaan doen. Alleen hoe moet je het aanpakken?
Ik zie ambitie, maar ook twijfels, vragen en druk. Ik gun het je zo, om deze missie te gaan vervullen. Ik hoor je aan, voel je droom en sluit ‘m in mijn hart.
Bij mij komt zo’n verhaal in de nacht dan weer voorbij en dient het antwoord zich vanzelf aan. Want hoe mooi zou het zijn, als ik mijn talent inzet om het jouwe te laten bloeien. Jou help in je kracht te gaan staan, om op jou eigen wijze een hele mooie bijdrage te kunnen leveren aan dit project. Volgens mij is de cirkel dan rond.
Vandaag hebben we weer een afspraak. Ik zie de opluchting en de twinkel in je ogen als we verder bomen over deze fantastische missie.
En weet je wat. We hebben er niets voor hoeven doen, het ging eigenlijk allemaal vanzelf.